Quad ESL-989

De eerste luister sessie met een volledige Quad 99/909 stack was veelbelovend, maar nog niet beslissend. Zoals altijd klonken de pre-amplifiers van de Quad natuurlijk, maar met een gebrek aan finesse, detail, en algehele levendigheid, en zelfs met bekwame power amps.

De 989 is de eerste echte full-range electrostaat die ik tegengekomen ben. Zijn bas is geweldig, en begint bij de laagste tonen, toonjuist, rommelend wanneer nodig, en droog en snel wanneer gevraagd. Maar je kamer moet het ondersteunen. Als ze minder dan 2 meter van de muren af staan kan je allerlei soorten storingen in de weergave verachten. Ze kunnen wel in een kleinere kamer geplaatst worden, maar in dat geval denk ik dat een ernstige behandeling met tube traps en bas absorbeerders benodigd is. Als ze niet juist geplaatst zijn wordt de kwaliteit van de bas redelijk klonterig. Wanneer goed geplaatst ervaar ik de massa en impact die ik gewend ben van een grote dynamische luidspreker.

Alleen kan de bas van de panel wat beter, meer samenhangend. Het echte wonder van de ESL-989s is dat zijn sublieme samenhangendheid zich uitstrekt over het hele hoorbare spectrum. Ja, van contrabassen tot triangel noten klinken de ESL-989s als één enkel bron van geluid, waarmee vergeleken alle anders luidsprekers hopeloos gekleurd klinken.Zulke neutraliteit en precisie zou volstrekt nutteloos zijn geweest indien de luidsprekers alles op een kleur- en levenloze manier lieten horen. We hebben allemaal toch wel genoeg gehad van kurkdroge analytische systemen? Nou, wees niet bang: de Quads laten muziek als muziek klinken!

 Zacht, delicaat, maar ook stevig en vrij luid wanneer nodig. Muzikaal sprekend lijken de 989s meer op een grote, goed uitgevoerde ESL-57 dan een opvolger van de soms bekritiseerde ESL-63. Inderdaad, de “antieke” 57s hebben een bijna optimale midrange, maar met als tegenhanger overduidelijke beperkingen in het bas register, in beeldvorming, en natuurlijk in algemene luidheid. Bovendien heeft het resonante gedrag van de ‘grille mesh’ van de ESL-57s de neiging om vuile, brommende verkleuringen toe te voegen aan zijn output, ervoor zorgend dat hij een beetje ouderwets klinkt. Maar nog steeds zijn er complete volkstammen die hun leven geven voor zijn midrange, mensen die stellen dat de ESL-63 te gesloten klinkt om zijn oudere zus te evenaren. Nou, die dodelijke midrange is terug; volledig zonder kleuringen, en gerekt over het hele spectrum.  
Tenzij je meerekent dat….Nee, daar wacht ik nog even mee.

Voordat je denkt dat ik zit te overdrijven: nee, de ESL-989s zijn niet de meest dynamische en diepgaande  luidsprekers met de beste beeldvorming die er in omloop zijn. De B&W Nautilus 801s gaan bijvoorbeeld een stuk harder. Maar die klinken niet zo goed als de ESLs op fluister niveau, noch als vriendelijk en intiem. Apogees zoals de Caliper Signature beelden een cello veel realistischer uit. Maar ze maken een puinhoop van de bas, en er zijn zelfs goedkopere speakers die nog dynamischer klinken. Maar ten koste van wat? Martin Logans hebben bijvoorbeeld een veel betere beeldvorming, maar hun plasticachtige kleuringen verpesten het voor me.

Nee, de sterkte van de Quads ligt simpelweg volledig in het feit dat ze alles consistent goed doen: niks trekt de aandacht. En zodanig geven ze een prachtige uitkijk op de muziek en de voorstelling. Ze schilderen een naadloos gebied vol met geluid, van muur tot muur, en het enige wat je kan doen is achterover leunen en er van genieten. Er is geen alternatief. Hun aansturen is een interessante kwestie. De 989 heeft een gevoeligheid van 86dB@1m for 2.83V. De metingen in HFN&RR wijzen meer in de richting van een miezerige 82dB. De grote Trichord amp speelde moeiteloos, maar na een tijdje kwam de vraag “wat doe ik met de tubes?” op.

De enige tube amps die ik destijds had waren een paar zeer gemodificeerde Quad IIs. Nog steeds 15W KT-66 beesten, maar volledig volgepropt met Black Gate capacitors en Vishay resistors. Hun eigenaar, de aanschaf van de 989s overwegend, was al in rouw wegens het waarschijnlijke vroege pensioen van deze monoblocks, om vervangen te worden door een krachtiger iets. Nietes! Met de tube amps kregen we precies hetzelfde luister niveau en dynamiek als met de MOSFET monsters, en bijna dezelfde diepe bas. Natuurlijk veranderde het algemene karakter van het geluid een beetje: rondere bas, meer afgevlakte mids en treble, en een gloed aan alles. Als je wilt kan je een licht gedateerd -maar luisterbaar en boeiend- geluid krijgen, zelfs al masker de IIs licht wat de 989s echt kunnen doen. Tot dusver de amplification.

Maar helaas ben ik nog niet klaar….

Ik zei dat ze perfect waren, maar niet zonder gebreken. Ik heb het al over hun behoefte aan ruimte gehad: als je ze slecht positioneert kan je hun geluid heel erg verpesten. Ze vragen ook veel van de system up-stream. Veel meer dan bijvoorbeeld de ESL-57 of ESL-63.

En dan is er nog één aspect waar ik nog steeds problemen mee heb. Geheel onverwacht kunnen stemmen opeens hard worden. Het is geen full-time kleuring, nee, het is echt een aan of uit verschijnsel, zoals ‘clipping’ of verzadiging. Maar wat is de oorzaak? Ik weet dat er mensen zijn die de midrange van de 989s iets te prominent vinden. Ik vind van niet, gezien de schitterende prestaties die het 95% van de tijd levert.

Is het een probleem met de versterker? Een gebrek aan stroom? Ik denk het niet, gezien het feit dat het hard worden van het geluid er evenveel met de 120W Trichords was als met de 15W Quad IIs. Is het simpelweg de CD-speler of de opname? Heeft het iets te maken met de kamer? Is het dan een verborgen hardheid limiet naar zijn dynamische capaciteiten? Dat zou een schande zijn, gezien zijn soms donderende en brullende bas.

Verrek. Ik weet het niet, en ik moet proberen een beetje meer te experimenteren voordat ik een eindoordeel geef. Ik ben in afwachting van een oordeel van Quad hierover, maar ik denk en vrees dat het een beperking van de speaker is. Dat zou triest zijn, want  het zou een aantal muziekgenres uitsluiten (grappig eigenlijk, full-blast symfonische klanken klinken prachtig, terwijl Mary Black…). Aan de andere kant heb ik gehoord van iemand met gigantische Krells dat die dit probleem niet heeft. 

 

Prijs 5.999 € set

Millon Air Reference II   
Klank:
Als binnenkomertje werd gekozen voor een aantal rustige nummers. De sfeer werd door de Millon prima opgepakt met veel rust en ruimte. Mary Black: een mooi stemgeluid met veel gevoel. De stem staat vóór de speaker.
Daarna werd er wat geschoven om uiteindelijk uit te komen op een meter van de achter- en dezelfde afstand van de zijkant. Het laagaandeel is naar smaak in te vullen door naar voren en naar achteren te schuiven.


Avalon Sentinel II luidsprekers


Vanaf het begin van het eerste liedje van The French Triangle Test CD, creëerde de Sentinel II een wijd en diep geluid. Het geluid van elk afzonderlijk muziekinstrument scheen groot en vol. Ik was heel erg tevreden met de kwaliteit van de muziek. De saxofoon was warm en magnetisch en de blaasgeluiden droegen de kwaliteit van een grote hoeveelheid lucht die uit de bel van een sax werd geblazen.

 


Sonus Faber Guarneri memento
De Guarneris klonken, direct nadat ik ze uit de doos had gehaald al meteen goed, maar uit de eerste auditie bleek dat met langdurig experimenteren ze nog meer subtiliteit zouden kunnen gaan onthullen. De Musical Fidelity A-1000 class-A amplifier, alhoewel een beetje uit de prijsklasse van de Guarneri, toonde dat deze luidsprekers een zoete versterker nodig hebben die harmonisch in evenwicht is.


B&W 804 Diamond

B&W 804 Diamond vs. B&W 803D.

Ik heb de kans gehad om de "oude" 803D naast de 804 Diamond te zetten en ze te vergelijken. Ik was erg verrast. De 803D won zeker weten op het gebied van "grootheid van geluid" gezien zijn grotere kast. Maar, het kon (totaal) niet op tegen het "begrip" van het geluid dat uit de 804 Diamond kwam. De 803D klonk eigenlijk een beetje ingesloten en gedempt.


Aurum Cantus V2M

De gedetailleerde en ongekleurde midrange reproductie van de Aurum Cantus V2M zette me aan om te gaan graven voor mijn collectie van goed opgenomen vocale uitvoeringen. Bij "Round Midnight", van Ella Fitzgerald's Clap Hands, Here Comes Charlie! was elke zijdeachtige, wulpse stembuiging van Fitzgerald zo fascinerend dat ik op mijn notitieblok krabbelde: "Ze praat tegen me. Ze zingt tegen me..


Audiostatic dca 2

Pure 'full range' elektrostatische luidsprekers
Het nieuwe Audiostatic DCA (Direct Coupled Archive) luidspreker systeem is een combinatie van twee, vier, of zes pure 'full range' elektrostatische dipool luidsprekers. Die, afhankelijk van het aantal luidsprekers, de DCA2, DCA4, of DCA6 heten.


Focal Maestro Utopia III

Ik verwachtte een lange periode waarin ik de Maestro's moest laten 'inspelen', een zogenaamde break-in period, na mijn ervaring met de Electra 1007 Be boekenkast luidsprekers, maar hun balans veranderde zeer weinig na de eerste dag van gebruik. Ik vond het geluid van de Focal 1007 Be briljant; en in contrast was de Maestro Utopia eigenlijk een beetje mild, zelfs beschaafd


Cabasse Egea 3

De Egea 3 is een drie weg ontwerp: twee 170-millimeter bas drivers met 125-millimeter diameter Duocell cones die geladen zijn met een 'downward-firing' port dat uitkomt tussen de basis en de plint.

Rond 1.1 kHz kruist dit over naar één van Cabasse's speciale co-axial drive units, die een ringvormige membraam heeft en om een kleine hoorngeladen dome tweeter zit.


Burmester B25

De AMT tweeter van de B25 produceerde de treble en hogere midrange zonder moeite en met een gebrek aan oneffenheid. De vibe begeleiding in "The Mooche"van Rendezvous: Jerome Harris Quintet Plays Jazz glinsterde met cascades van duidelijk gedefinieerde harmonieen, terwijl de trompet en trombone solo's prachtig geluid leverden. Ik hield vooral van de subtiele harmonische boventonen in "Unspoken Words" in Joe Beck's The Journey en het angstaanjagende en transparante klokkengelui dat H. Owen Reed's La Fiesta Mexicana van Howard Dunn


Chario Academy Sovran

De meeste audioliefhebbers associëren Italiaanse luidsprekers met een warm, romantisch geluid. Hun aantrekkingskracht tot deze luidsprekers heeft meer te maken met hun hart dan hun hoofd. Maar niets van de timbre balans tot het algemene geluid van de Sovran zette mij tot zwijmelen


Genesis 1. 2

Het Genesis™ 1.2 luidspreker systeem is de nieuwste iteratie van het leidende luidspreker systeem van Genesis. Gecreëerd door de muziekliefhebber die geen compromissen accepteert in de reproductie van een muzikaal evenement, is de Genesis 1.2 het hoogtepunt van een 30-jaar oud nalatenschap van 'reference level line-source dipole' luidspreker systemen die hun oorsprong vinden in de Genesis I in 1993, en zelfs verder terug tot in de IRS™ in 1977.


JBL Synthesis 1400 Array BG
 


De 14" woofers produceerden een overtuigende volle klank met het orgel, zoals te horen is op in begin van Strauss's Also sprach Zarathustra, uitgevoerd door Erick Kunzel en de Cincinnati Pips op Time Warp (CD, Telarc CD-80106), en speelde de pijporgel's aanhoudende lage C (32Hz) dat James Busby's optreden van Howells' Master Tallis' Testament van Pipes Rhode Island (CD, Riage 101) afsluit. Beide selecties lieten de lucht in mijn kamer trillen en de losse radiator panelen rammelen.


Diapason Karis

Het is niet vaak dat we het woord 'polyhedron' tegenkomen, of het nou te maken heeft met hi-fi of niet. Echter, bekijk Diapason's verkoopbrochure en daar staat het, samengaand met uitdrukkingen als 'staven van massief walnoot', gebruikt om de constructie van de kast aan te duiden, en 'direct drive' technologie - refererend naar het ontbreken van een elektrische crossover tussen de mid/bass driver en luidspreker terminals.


Sonus Faber Guarneri Homage

De Guarneris klonken, direct nadat ik ze uit de doos had gehaald al meteen goed, maar uit de eerste auditie bleek dat ze extra lagen van subtiliteit zouden blijven onthullen, wat langdurig experimenteren verplichtte. De Musical Fidelity A-1000 class-A amplifier, alhoewel een beetje uit de prijsklasse van de Guarneri, toonde dat deze luidsprekers een zoete amp nodig hebben die harmonisch in evenwicht is.


ProAc Response D Two

In mijn luisterkamer had het Leben-ProAc koppel een mooi gebalanceerde combinatie van transparantie en helderheid dat samenging met muzikale zwaarte en warmte - geen gemakkelijk iets om voor elkaar te krijgen.


ProAc Response D18

ProAc maakt zelden blitse luidsprekers. De producten van het bedrijf hebben de neiging om er redelijk normaal uit te zien - en deze Response D18s lijken die trend te volgen.
Schrap de stijlvolle Ebony veneer - een £400 premium op de prijs die we al genoemd hebben - en je hebt, fysiek gezien tenminste, niets meer dan de zoveelste slanke two-way tower.


Quad ESL-989

De eerste luister sessie met een volledige Quad 99/909 stack was veelbelovend, maar nog niet beslissend. Zoals altijd klonken de pre-amplifiers van de Quad natuurlijk, maar met een gebrek aan finesse, detail, en algehele levendigheid, zelfs met bekwame power amps.
De 989 is de eerste echte full-range electrostaat die ik tegengekomen ben


Ruark Talisman III

Vijf-ster luidsprekers zijn meestal algemeen inzetbaar, werken goed in vele systemen, en stellen het grootste gedeelte van de tijd veel mensen tevreden - maar niet deze luidsprekers. De Talisman IIIs zijn geweldig, erg muzikaal, en in staat om vele luisteraars te betoveren, maar in tegenstelling tot de meeste producten die vijf sterren ontvangen hebben ze een merkbare zwakheid - hun treble prestaties.


B&W Nautilus

De B&W Nautilus zijn de front luidsprekers in een systeem dat gebruik maakt van vier B&W Nautilus 801s als sides en rears, een B&W HTM als middenkanaal, en de Krell Master Reference Subwoofer. Versterking wordt in dit systeem gedaan door 13 Krell 650W monoblokken - 8 van deze zijn voor de slakkenhuisachtige Nautilus, welk van de meeste anders luidspreker ontwerpen verschilt wegens het feit hij actief is: de crossovers komen in een aparte doos, splitsen het signaal, en geven het door aan elke versterker


B&W XT4

MUZIKALE PRESTATIES:

De XTs bleken zeer geschikt om het weelderige, neo-British Invasion geluid van de cd  Strange Geometry van de band The Clientele's te reproduceren, de delicate snaarinstrumenten in "I Can't Seem to Make You Mine" gaf het weer met een mooie combinatie van zijdeachtigheid en detail. Terwijl het dromerige pop nummer richting zijn hoogtepunt zweefde, werd ik getroffen door hoe duidelijk de verschillende instrumentele lagen - snaarinstrumenten, piano, vibrato gitaar - klonken


Genesis 2.2

Wauw, wat heb ik me vergist!
De allereerste noot liet niet alleen mijn vooroordeel verdwijnen, maar schudde ook aan de grondvesten van een paar van mijn overtuigingen die ik tijdens jaren gebruik van 'high-end' gereedschap gevormd heb. In het verleden ben ik grote creaties tegengekomen - zowel in een gecontroleerde omgeving als in demoruimtes - en hun neiging om een gigantisch beeld te projecteren, wat ongetwijfeld indrukwekkend is maar altijd vermoeiend wordt op de lange termijn, laat staan schaamteloos onrealistisch.

Infinity IRS Beta

Het woord dat de Infinity Betas het beste beschrijft is "fantastisch". Deze luidsprekers hebben meer aanleg om iemands haren overeind te doen staan dan enig ander systeem. Ik heb kippenvel van opnames met accordeon en harmonica solo's, wat ongehoord is, aangezien ik normaal gesproken geen van beide echt spannende muziek vindt om naar te luisteren.

 


Wilson Benesch Trinity

Wilson Benesch gaat misschien een zware strijd aan met de Trinity. Op het eerste gezicht verschilt het ontwerp weinig van de zeer gerespecteerde Arc van het bedrijf, met de toevoeging van een additionele super tweeter - en dat kan moeilijk het prijsverschil van £2000 rechtvaardigen.


Spendor SA1

Misschien lag het aan de begrensde lage bas output, maar het bleek relatief makkelijk om de optimale positie voor de Spendors te vinden in mijn kamer. Ik gebruikte mijn gebruikelijke 24" Celestion standaarden met de SA1s, de pilaar van elk van de standaarden gevuld met een mix van droog zand en lood. Onder het tapijt vastgenageld aan de grond, plaatsten deze standaarden mijn oren net boven te tweeter, maar ik had niet het idee dat ik onderuit moest zakken om een goede tonale balans te krijgen

Spendor A9

Het is gemakkelijk om een luidspreker als de Spendor A9 te onderschatten, hij kost immers $4000 en ziet er redelijk gewoontjes uit.Maar, zoals altijd, gaat het allemaal over de technische details. Spendor maakt zijn drive units binnenshuis in plaats van ze bij een OEM leverancier te halen. Dit geeft hun technici de vrije hand, gezien het feit dat een drive unit ontworpen kan worden voor een specifieke taak. Spendor heeft veel werk gedaan op cone materialen en is gegaan voor een cone van polypropeen en kevlar voor de twee bas drivers.

Dali Ikon 5mk2
De beste manier om een luidspreker te kiezen die bij jou past, is door op je oren te vertrouwen. Pak een aantal CDs mee die je kent en luister naar ze via zoveel mogelijk luidsprekers. Houd aantekeningen bij over hoe elke luidspreker klinkt, aangezien je dat waarschijnlijk snel weer zult vergeten. Daarom is het geweldig om in een gespecialiseerde audio zaak een comparator te gebruiken.

 


Dynaudio contour s3.4

Verwacht niet dat deze luidsprekers meteen goed klinken als ze net uit de doos komen. De eerste dag was verschrikkelijk. Het geluid was vervaagd, met teveel bas en een erg verzonken midrange. Er was geen stereo afbeelding van het geluid, zelfs niet met de beste opnames. Ik had deze ervaring ook met de Audience 42, dus ik verwachtte niet veel, maar ik verwachtte niet dat het zo erg zou zijn. Ik kreeg de luidsprekers op vrijdagmiddag, en na een paar uur van 'breaking in'


D
ynaudio Evidence Master

Dynaudio luidsprekers springen nooit op om één bepaald ding heel hard te zeggen, maar wat ze wel doen is alles ongelofelijk accuraat zeggen, zodat jij uiteindelijk iets als "wow! Deze luidspreker is zo natuurlijk!" moet zeggen. Ik heb vele luidsprekers van deze prijsklasse beluisterd, waaronder merken als Wilson en B&W. Geen van hun spreekt tot je zoals Dynaudio. Dit is veruit mijn favoriete referentie niveau luidspreker. In een notendop: hij brengt een heel erg natuurlijke weergave van alle instrumenten en frequenties over.


Dynaudio Excite X32

Alle Excite modellen zijn voorzien van een Magnesiumsilicaat Polymeer cone woofer met gegoten aluminium behuizingen en aluminium spoelen. Dynaudio's speciaal bedekte soft-dome tweeters, met nieuw ontworpen magneet structuren, sieren alle luidsprekers. De Excite luidsprekers zijn beschikbaar in esdoorn, kersen, palissander, en zwart essen fineer hout; mijn recensie exemplaren kwamen in een diep en donker palissander, wat er werkelijk prachtig uitzag


Infinity Reference Standard V

De Infinity Reference Standard is, tot nu toe, de beste prestatie ooit van een bedrijf dat gewijd is aan het verkennen van de grenzen van luidspreker technologie. Het is in elk aspect een systeem zonder compromissen. Het traditionele maken van luidsprekers heeft historisch gezien altijd een compromis moeten hebben  tussen verschillende ontwerp limieten (dingen als efficiëntie, krachtvermogen, dispersie, kastgrote, prijs, en andere factoren die ten koste van elkaar gingen) met een doel een "praktisch" eindproduct te bereiken